Mijn vrouw is niet thuis en ik ben een beetje in de keuken aan rommelen. We eten soep die al netjes in een pannetje zit. Het enige wat ik hoef te doen is het gas aanzetten. Appeltje-eitje. De jongens hangen rond de bank. Ze spelen een spelletje of doen iets op de I-pad. Typisch tafereel van een uurtje of vijf. Mama moet eten met haar werk, dan mogen de jongens iets meer spelen en op de ipad. Ik controleer dat allemaal niet zo. Mijn oudste zoon (7) komt de keuken binnenlopen. “Papa, wat is een travo?”
Vorige week zat hij ook al een aflevering van het Klokhuis te kijken waar bevallingen in voorkomen.

Nu dus de vraag wat een travo is. Ik weet even niet zo goed hoe ik moet reageren. Ik bedoel…we zijn wel ruimdenkend over dat soort dingen thuis, maar om nou een jongetje van zeven precies uit te leggen hoe dat precies werkt met travestieten, vind ik op dit moment lastig. Mijn vrouw weet dat altijd op een makkelijke manier uit te leggen, maar die is er dus niet.

Wat me eigenlijk nog meer irriteert is dat hij weer iets zit te kijken, wat blijkbaar helemaal niet voor zijn leeftijd bedoeld is. “Wat de fuck zit je nu weer te kijken?” zeg ik. Ik loop naar de woonkamer om de Ipad te controleren.

Ik lijk vergeten te zijn dat hij tegenwoordig best snel is. Ik wandel. Hij trekt een sprint en is eerder bij de bank dan ik en duikt op de ipad. Hij schaamt zich duidelijk. “Hier met die ipad” roep ik nog. “Nee, nee, nee…Mathieu wilde dit kijken!”

Natuurlijk. Lekker makkelijk. Hij geeft zijn kleine broertje de schuld. Hij zit allerlei rare filmpjes te kijken en hij wijst naar de kleine die zich van geen kwaad bewust is. Hij heeft duidelijk iets te verbergen.

Hij kon net misschien iets sneller zijn, maar geloof me; ik ben nog steeds sterker. Met grote passen storm ik op ze af…”HIER met dat ding!”
Mijn jongste zoon (3) is het hier duidelijk niet mee eens. “Nee….ik wil verder kijken”. Ik besluit het over een andere boeg te gooien en wend me tot de jongste. Wetende dat hij toch zijn mond niet kan houden als je hem iets vraagt. “Wat wil je verder kijken?” Vraag ik. “Buuman” zegt de jongste

Ze kijken dus Buurman & Buurman. Ik snap waarom de oudste zich schaamde….Hij denkt natuurlijk dat ik hem te oud vind voor dit programma.

“Oh maar dat is papa’s lievelingsprogramma” zeg ik. Nog steeds afvragend wat travestieten met een kinderprogramma te maken hebben.
“Kom jongens….aan tafel. We eten soep”

Tijdens het eten staat de ipad op tafel(dat mag best als mama er niet is) en we kijken met zijn drieën naar de twee buurmannen en hun klusavonturen.

Dezelfde uitzending nog eens: “Hè buur, dat gaat zo niet lukken met die stroom, daar moeten we een Trafo tussenzetten”. Ik moet grinniken. Ik ben blij dat de ruimdenkende mama niet thuis is. Ze hadden niets begrepen van een uitleg over een verklede man!