Ik speel altijd mee in de Staats- en Postcodeloterij, maar win zelden iets.
Vanavond is het Oudejaarsavond 2012, en ik heb natuurlijk weer loten die ervoor gaan zorgen dat ik miljonair word. De lol van dat hele loterij-gebeuren is het feit dat vanaf het moment dat je een lot koopt, je loopt te dromen van wat je allemaal met dat geld zult gaan doen. Ik heb het geld dat ik vanavond ga winnen (dat is een zekerheidje), al drie keer uitgegeven. Reizen, businessunits, auto’s……niets doen, het allerbelangrijkste, niets doen.

Ik ben vrij goed in niets doen. Ik kan hele dagen niets doen, zonder me te vervelen.

Vorige week las ik in de krant een interview met de loterijwinnaars van vorig jaar. Ze mochten op 2 januari de prijs op komen halen, maar waren toen al in een soort van rouwstemming zeiden ze, dat schijnt vaker voor te komen.
Toen ze het geld eenmaal op de rekening gestort hadden gekregen, hebben ze eens flink de bloemetjes buiten gezet. Ik citeer: ‘Om het één en ander te verwerken, zijn we naar het tuincentrum(!) gegaan, daar hebben we nieuwe kussens gekocht voor onze tuinset. De oude waren echt aan vervanging toe. Die kon écht ik niet meer zien’.
Logisch. Nieuwe kussens voor de tuinset, die had ik nog helemaal niet in mijn begroting zitten….
De andere luxe die ze zich het afgelopen jaar hebben gepermitteerd was dat de man één dag in de week minder was gaan werken. Ik herhaal: één dag in de week MINDER is gaan werken. Je wint dus dertig miljoen en je besluit om vier dagen in de week wél naar je werk te gaan om je te laten vertellen wat je moet doen. De vrije dag die je in de week extra hebt, ga je spenderen op de nieuwe kussens van je oerdegelijke Hartman-set in je achtertuin.Waarom koop je dan een lot?…….Dat soort mensen moeten ze het geld afpakken! Gewoon een commissie in het leven roepen die controleert of je het gewonnen geld wel een beetje besteedt met hoeren en snoeren. Doe je dat niet?….INLEVEREN! Geef het geld aan mij…..Dan zal ik eens voordoen hoe je het eens lekker over de balk smijt.
En als ik zeg over de balk smijten, dan bedoel ik ook echt over de balk smijten……Geen horloge kopen voor € 10.000,- maar gewoon 1000 keer aan mensen vragen hoe laat het is, en die mensen dan een tientje betalen. Beleef ik meer lol aan!
Een ander tof ding om te doen, ik huur twee privé detectives in en laat ze elkaar (zonder dat ze dat weten) volgen! En voor de rest lekker heel de dag niets doen.

Ik word altijd zo moe van die mensen die de zo normaal blijven doen, omdat ze dan zo lekker gewoon gebleven zijn. Ik heb ze ook in mijn omgeving hoor, mensen die bij mijn loterijdromen zeggen: ‘Ik zou gewoon blijven werken, want anders ga ik me vervelen. Wil jij dan heel de dag niets gaan doen? Dat ga je niet volhouden!’. Nou reken maar wel dat ik het volhoud. Niets doen is in mijn geval: beetje uitslapen; krantje lezen; uitzending gemist kijken; vakantietje boeken; op vakantie gaan; boeken lezen; voetbalwedstrijdje kijken, tussen de middag een siësta houden op de bank of ergens in het zonnetje en voor de rest veel op het terras zitten. Dat ga ik mijn leven lang volhouden!
En ik ga ook geen vrijwilligerswerk doen om bezig te blijven en ik ga ook niet investeren in een bedrijf of in goud. Nou ja….in goud misschien wel, maar dan ga ik er ook bijlopen als BA Baracus….gewoon omdat het ik dát tof is om te doen.

Overmorgen kan ik beginnen met niets doen, de rest van mijn leven…..uitslapen en krantje lezen….En als ik de krant dan opensla zie ik op de voorpagina: loterijwinnaar voorspelt in column zijn winst……en mocht ik onverhoopt niet winnen….Ach mooie tuinkussens heb ik al!

Dromomania

Drugs. Alcohol. Gokken. Roken. Zomaar een paar verslavingen van de doorsnee Nederlander. Moeilijk om vanaf te komen, maar met behulp van goede klinieken, praatgroepen, pleisters en kauwgom kom je een heel eind. Zorgverzekeraar betaalt mee, geen probleem. De naaldenprik-Chinees wordt vergoed en een abonnementje van de Fit for Free is verzekeringstechnisch aftrekbaar.

Ik leid dus aan Dromomania, maar er is geen verzekeringsmaatschappij die mijn verslaving, waar jaarlijks meer geld aan opgaat dan bij rokers, bekostigt. Even een simpele berekening: rokers die elke dag een pakje wegpaffen, hebben aan kosten ongeveer €2200,- per jaar ( 7x €6,- x 52) mijn verslaving kost me op op jaarbasis minimaal het dubbele en niemand die zich om mij bekommert.

‘Dromomania?’ hoor ik u denken, ‘wat is dat nu weer?’. Daarom citeer ik voor u de bron der bronnen (de Telegraaf):  Ontembare reislust, de sterke drang om over de wereld te zwerven: het is een ware ‘ziekte’. Dromomania (van het Griekse ‘dromos’, dat rennen betekent, en ‘mania’, oftewel ziekte) werd in 1826 voor het eerst geconstateerd bij de Fransman Albert Dadas. De 26-jarige jongeman kwam op een dag niet meer opdagen op zijn werk in een fabriek in Bordeaux. Hij was vertrokken om voor een jaar lang lopend door Europa te zwerven. Na thuiskomst verklaarde hij aan een jonge psychologiestudent dat hij zijn drang om te reizen niet kon onderdrukken. De verleiding om nieuwe plekken te ontdekken was simpelweg te groot. Dadas leed, zo weten we nu, aan dromomanie: de psychologische, oncontroleerbare drang om te zwerven.

Ik leid dus aan dromomania en het deze aandoening is in mijn geval hardnekkig. Het beïnvloed mijn leven dusdanig dat ik soms niet meer over andere dingen kan nadenken. Al het extra geld dat ik op één of andere manier binnenkrijg, wordt direct doorgerekend in vliegtickets en hotelkosten. Met grote regelmaat (dagelijks), kijk ik op internet naar goedkope tickets of zoek ik naar aanbiedingen voor verblijfplaatsen. Een obsessie. 

Ik had die aandoening al toen ik begin twintig was en vaak hoor je dat het in de loop van de tijd wel zal wegebben. Nou niet dus. Elke keer plannen, elke keer lijstjes maken: Argentinië kan volgend jaar kerst wel of wordt het dan Namibië? Wat doen we dan in mei? IJsland of misschien een gedeelte van Zuid-Afrika waar ik nog niet geweest ben? Noord Korea?! Graag! Mozambique, Ghana, Nepal, Uruguay, Taiwan, Australië, Jordanië Nieuw-Zeeland, Birma. Ik heb er zo nog twintig staan. Want Equador en de Galagapos Eilanden en ook ‘gewoon’ Finland en Israël staan nog op dit lijstje. Ik kan er soms treurig van worden als ik eraan denk dat ik in mijn leven nooit te zien zal krijgen wat ik allemaal wil zien. Want weet je, wanneer je iets kunt afstrepen, staan er inmiddels alweer vijf dingen in de rij te dringen om bezocht te worden.

Ik eis van mijn ziektekostenverzekering, aangezien het door de Telegraaf wordt omschreven als echte ziekte, dan ook een bijdrage in de jaarlijkse kosten. Niet alles, maar de helft mag ook. Óf ik wil een goede behandeling waardoor ik vanaf nu tevreden kan zijn met een jaarlijkse vakantie naar een all-inclusive op Tenerife  of ieder jaar naar dezelfde Franse camping. Een goede behandeling in de vorm van een naaldenprik-Chinees, maar dan wel in Taiwan of Birma als het even kan……..kunnen we die ook weer afstrepen.