Ik heb vandaag een vrije dag. Mama moest werken, de mannen zijn met de badkamer bezig dus ik even naar buiten. Ben ik met die kleine even naar het schoolplein hierachter gegaan. Bal meegenomen om een beetje over te tikken.
Na een kwartiertje, ik wilde eigenlijk weer weg, was de bal van één van de achtste groepers op het dak geschoten…Niemand durfde het dak op, deels uit angst voor represailles,deels omdat ze het te hoog vonden om te klimmen. Nadat ze ons even hadden geïnspecteerd, kwam de dapperste van het stel op me af: “Meneer, onze bal ligt op het dak, kunt u ons misschien helpen?”. Ik kreeg direct flashbacks, over hoe erg het was als je mooie ‘leren’ bal ergens op een dak lag, of in de sloot. Ik stemde in.
In eerste instantie wilde ik die jongens helpen met klimmen, gewoon een ‘pootje’ geven en daarna precies vertellen hoe ze zich vast moesten pakken om de drie-en-een-halve omhoog te klimmen. De jongens hadden een ander plan.
Twee minuten later bungelde ik dus aan een de dakrand en trok mezelf omhoog. Op het dak van basisschool OBS West ziet de wijk er toch een stukje anders uit. De bal met een mooie boog het dak weer afgeschoten, onder luid gejuich en geklap van mijn jonge buurtgenoten. Nadat ik weer veilig met beide benen op de grond stond, vielen schouderklopjes en bedankjes mij ten deel. Net toen ik dacht dat het ‘erop’ zat en wilde vertrekken van het schoolplein (ook ik was inmiddels bang dat er een boze hoofdmeester of conciërge me vermanend zou toespreken) werd ik uitgedaagd voor een partijtje in de panna-kooi. 1 tegen 1. Tot de drie en bij een panna lag je eruit.
Alle partijen gewonnen natuurlijk tot de eerste weg moest voor het eten! Toen ik mijn jas aantrok om weer weg te gaan vroegen ze: ” Kom je morgen weer?”.
Jammer genoeg moet ik morgen werken, maar volgende week ga ik vragen of ze zin hebben om een hut te gaan bouwen! Of is dat verdacht?
Ik voelde me weer even twaalf…….Met mijn nieuwe vrienden!
Twee minuten later bungelde ik dus aan een de dakrand en trok mezelf omhoog. Op het dak van basisschool OBS West ziet de wijk er toch een stukje anders uit. De bal met een mooie boog het dak weer afgeschoten, onder luid gejuich en geklap van mijn jonge buurtgenoten. Nadat ik weer veilig met beide benen op de grond stond, vielen schouderklopjes en bedankjes mij ten deel. Net toen ik dacht dat het ‘erop’ zat en wilde vertrekken van het schoolplein (ook ik was inmiddels bang dat er een boze hoofdmeester of conciërge me vermanend zou toespreken) werd ik uitgedaagd voor een partijtje in de panna-kooi. 1 tegen 1. Tot de drie en bij een panna lag je eruit.
Alle partijen gewonnen natuurlijk tot de eerste weg moest voor het eten! Toen ik mijn jas aantrok om weer weg te gaan vroegen ze: ” Kom je morgen weer?”.
Jammer genoeg moet ik morgen werken, maar volgende week ga ik vragen of ze zin hebben om een hut te gaan bouwen! Of is dat verdacht?
Ik voelde me weer even twaalf…….Met mijn nieuwe vrienden!
Bob Schoute 