maar een ijsje’. Wanneer je zo hier en daar eens gezellig op het terras gaat zitten en gaat relaxen in het park, kun je het er met gemak een dag of vijf uithouden. Zoals je vrijwel elke stad na een dag of vijf wel gezien hebt. Plaza Mayor staat vol met terrasjes, maar als je óf lekker wilt eten óf niet afgezet wilt worden, moet je hier niet gaan zitten. Heel de dag loopt het plein vol met groepen toeristen. Japanners en bejaarde Duitsers, Hollanders op een fietstour.-2-
Tamarixlaan, Hoek van Holland, Nederland. Ik ben acht jaar en ik lig op mijn rug achter een heg. Het is ruim ná het avondeten, maar het is zomervakantie en ik hoef pas naar binnen als de straatlantaarns aangaan. Op een meter of negen bij mij vandaan ligt een bal. Een oranje bal van plastic. Niet zo’n zwabberbal, maar een oerdegelijke plastic bal. We spelen bussietrap en ik ben er goed in (in andere regio’s ook wel balletjetrap, buskuit, blikkietrap genoemd). Het principe is simpel, het is een soort van verstoppertje spelen met bal. Wie het ‘ploffen’ verliest is ‘hem’. Degene met de beste trap in zijn benen schopt de bal een kolere-eind weg en degene die ‘hem’ is moet de bal gaan halen en loopt achteruit terug naar de plek waar de bal eerst lag. De rest gaat zich verstoppen en wacht geduldig af. Degene die als eerste ‘gebuut’ wordt is ‘hem’ het volgende potje. Behalve als de laatste die nog gebuut moet worden de bal nog een keer een kolere-eind wegschopt, dan is degene die ‘hem’ was ‘hem’ nog een keer. Simpel! Voor mensen die het nog nooit gespeeld hebben, klinkt het waarschijnlijk heel suf, maar ik heb er menig zomeravond mee versleten.
Ik lig als acht-jarige dus op mijn rug achter een heg. Bal een meter of negen bij mij vandaan. Ik ben de laatste die nog niet gevonden is en dat is het spannendst. Degene die ‘hem’ is durft niet te ver bij de bal vandaan. Logisch! De jongens en meisjes die al gebuut zijn, beginnen te joelen. Degene die ‘hem’ is moet wel verder van de bal af, want straks gaan de straatlantaarns aan en moeten we naar binnen en we kunnen écht nog wel een potje spelen. De jongen die ‘hem’ is, zwicht voor de argumenten. Hij loopt mijn richting uit om te zoeken. Wanneer hij mij tot een meter heeft genaderd, spring ik achter de heg vandaan en ren naar de bal. Ik ben sneller. Dat wist ik. De bal belandt door mijn trap tientallen meters verderop. Degene die ‘hem’ is, is ‘hem’ nog een keer. Iedereen juicht, behalve de jongen die ‘hem’ is. Ik ontvang schouderklopjes, zoek een andere goede verstopplek en we spelen tot de straatlantaarns aangaan.-3-
Plaza Mayor, Madrid, Spanje. Ik ben dertig jaar en lig op mijn rug achter een politie-auto. Het is midden op de dag en bloedheet. Een meter of twintig van mij vandaan ligt een rode bal midden op het plein. Bij de bal staat degene die ‘hem’ is. Over het plein lopen groepen toeristen; bejaarde Duitsers, Japanners. Een stuk of vijftien jong-volwassenen staan of liggen verstopt over het plein. Dit is een moeilijk potje! Dit is de Champions League van het bussietrap! Het is een open plein, met veel toeristen en in het midden van het plein ligt de bal. Ik lig onder/achter de politiewagen die redelijk dicht bij de buut is. In mijn ooghoeken zie ik mensen achter plantenbakken en onder terrastafels. Degene die ‘hem’ is, ziet het niet. Het is té onoverzichtelijk.
Hoe heeft het zover kunnen komen dat ik op mijn dertigste een potje bussietrap speel op Plaza Mayor? Het was eigenlijk heel eenvoudig. Na vier dagen Madrid, hadden we het meeste wel gezien. We liepen op Plaza Mayor en hadden een bal. Daarom lig ik hier! Eerst hadden we geploft op het plein, daarna proefkonijn. Degene die ‘hem’ was baalde, maar omdat dit best uniek was, was het ook leuk. ‘VERDER VAN JE BUUT AF!’ roep ik veilig vanonder de politie-auto. Het galmt over het plein. Degende die ‘hem’ is weet niet waar het vandaan komt. We hebben inmiddels veel bekijks. Groepen Japanners en bejaarde Duitsers blijven staan om een groep jong-volwassen Nederlanders te bekijken. Ze denken dat het een voorstelling is, een show, een goochelact. Dit is geen show. Dit is bittere enrst. Een voor één worden we gebuut. Ook ik. Volgens mij word ik ik verraden door een bejaarde Duitser (ja daar zijn ze nog steeds goed in). De laatste die nog gebuut moet worden, schopt de bal weg, we juichen en zoeken weer een plekje op.

-4-
Bussietrap moet ná voetbal onze tweede nationale sport worden. Na die keer in Madrid heb ik het inmiddels op meerder plekken gespeeld. Overal hetzelfde effect! Verbazing en nieuwsgierigheid. Nederlanders…ga bussietrap spelen op plekken waar we onze sport kunnen promoten! Bussietrap op Times Square in New York. Bussietrap op het st. Pietersplein in Rome. Baixa in Lissabon. Bussietrap op het Rode Plein. Picadilly Circus. In Petra. Voor mijn part Bussietrap op de Chinese muur. Ik wil Bussietrap Olympisch hebben in 2028. En ik ga persoonlijk een gouden plak binnenhalen als de Olympiade dan naar Nederland komt.Ik ben de Ranomi Kromowidjojo van het Bussietrap. Ik heb zelfs een goede tip voor de locatie. Tamarixlaan in Hoek van Holland. Ik ken de beste plekjes! Maar alleen tot de straatlantaarns aangaan.

Deze column is ook verschenen op http://www.spaansesfeer.nl